Έχει η ζωή εθνικότητα;

Ας πούμε ότι κάποιος ζούσε από την γέννησή του ως τώρα –στα 20 χρόνια του- κάπου όπου δεν υπήρχε ενημέρωση, τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες, διαδίκτυο κ.λπ. Ξαφνικά βρίσκεται στον έξω κόσμο και βλέπει όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό σχετικά με τις τρομοκρατικές ενέργειες και τους τζιχαντιστές. Τι συμπεραίνει; Ότι δικαιολογημένα βεβαίως εμφανίζονται οι Γάλλοι, οι Αμερικανοί και η πλειοψηφία της κοινής γνώμης αποφασισμένοι να αντιδράσουν ώστε να ανακόψουν αυτή την πορεία επιθέσεων και θανάτου αθώων. Αν ενημερωνόταν όμως για όλη την πορεία της ιστορίας που δεν έβλεπε για χρόνια, θα συνέχιζε να έχει την ίδια άποψη ή θα την διαφοροποιούσε εν μέρει με βάση αυτές τις πληροφορίες;

Παρακολουθώ όλους αυτούς του φοβερούς ηγέτες να δηλώνουν αγανακτισμένοι και αποφασισμένοι να δράσουν ενάντια στους τρομοκράτες. Βλέπω παράλληλα την κοινή γνώμη να σπεύδει να συμφωνήσει μαζί τους και να τους ενισχύσει ηθικά. Βρίσκομαι μπροστά σε ένα χειριστικό σύστημα πληροφόρησης που χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να κατευθύνει την άποψή μου εκεί που οι υποκινητές του θέλουν. Τι κάνω λοιπόν; Πάντως, σε καμία περίπτωση δεν τρώω κουτόχορτο!! Αν νομίζουν οι Ολαντ, οι Ομπάμα και οι άλλοι παραπλήσιας νοοτροπίας τύποι ότι θα πιστέψω πως η αντίδρασή τους προκλήθηκε καθαρά και μόνο από την ανάγκη να αμυνθούν σε ένα πακέτο επιθέσεων που δέχονται (και το οποίο δεν περίμεναν ούτε τροφοδοτούσαν!), θα γεράσουν και ακόμα θα αναμένουν.

Προ ημερών άκουσα στο ραδιόφωνο ότι «οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα πολεμήσουν όσους στοχοθετούν τον άμαχο πληθυσμό»! Δεν ήξερα αν έπρεπε να φωνάξω από θυμό ή να γελάσω μέχρι δακρύων! Όταν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους σκοτώνουν αμάχους, αυτό χαρακτηρίζεται αναγκαστική απώλεια στα πλαίσια ενός θεάρεστου έργου (που ανέλαβαν μόνοι τους) για την προστασία του κόσμου από τους τρομοκράτες. Όταν σκοτώνονται άμαχοι από τζιχαντιστές, αυτό είναι τρομοκρατία! Το άκρον άωτον της υποκρισίας!! Αυτοί οι καημένοι μάλλον νομίζουν ότι γεννηθήκαμε τώρα ή ότι δεν έχουμε ψάξει πέντε πράγματα για την πορεία της Ιστορίας ή ότι δεν παρακολουθούμε τι γίνεται στον κόσμο. Ποιος εκπαίδευε τζιχαντιστές για να πολεμήσουν στην Συρία; Μήπως οι αμερικανικές ειδικές δυνάμεις; Τι ήταν ο Μπιν Λάντεν κάποτε; Μήπως συνεργάτης των Αμερικανών τον οποίο χρηματοδοτούσαν κατά τον ρωσοαφγανικό πόλεμο; Τι όπλα μαζικής καταστροφής είχε ο Σαντάμ Χουσεΐν; Μήπως αυτό ήταν ένα πρόσχημα –και όχι αληθινός λόγος- για να βγει από την μέση; Κάποιοι κάνουν ό,τι θέλουν, δημιουργούν τρομοκράτες, έχουν φιλίες με αποβράσματα και εγκληματίες τύπου Σαντάμ και όταν χαλάνε οι συνεργασίες τους, κάνουν αίσχη δήθεν για να μας προστατεύσουν από όλους εκείνους τους πρώην φίλους τους! Όλο αυτό το παιχνίδι δεν θα σταματήσει και οι πόλεμοι σίγουρα θα συνεχίζονται γιατί το εμπόριο όπλων είναι μια πολύ δυνατή πηγή εσόδων για κάποιες χώρες. Είναι επίσης γνωστό πλέον πως κάποιοι βάζουν τον παγκόσμιο χάρτη πάνω σ’ ένα τραπέζι και παίζουν Monopoly. Στ’ αλήθεια. Όχι ως παιχνίδι.

Αυτό που με απασχολεί περισσότερο όμως είναι το κατά πόσο τα συστήματα πληροφόρησης παγκοσμίως καταφέρνουν να αποπροσανατολίζουν και να κατευθύνουν την κοινή γνώμη όπου επιθυμούν. Βλέπουμε πώς λειτουργούν από το χτύπημα στην Γαλλία και μετά. Προς Θεού, μην παρεξηγηθώ. Φυσικά και θλίβομαι που έχασαν την ζωή τους αθώοι πολίτες στην Γαλλία! Εννοείται ότι καταδικάζω όποιον διαλέγει να εκφράσει την αντίδραση ή τα πιστεύω του, σκοτώνοντας ανθρώπους. Όμως, ομοίως καταδίκαζα και θλιβόμουν για όσους σκοτώνονταν στην Σερβία, στο Ιράκ και οπουδήποτε αλλού οι δήθεν προστάτες του κόσμου Αμερικανοί, μας έσωναν από την τρομοκρατία! Όλοι έσπευσαν να βάλουν στο facebook γαλλικές σημαίες μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι. Ωραία. Είμαι μαζί σας γιατί σκοτώθηκαν αθώοι άνθρωποι. Γιατί όμως δεν αναρτάτε άλλες φορές τις σημαίες των χωρών που δέχονται επιθέσεις από τους Αμερικανούς, τους Γάλλους, τους Άγγλους κ.λπ; Δηλαδή, η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει χρώμα; Έχει σημαία; Έχει συγκεκριμένα κριτήρια η θλίψη για την απώλεια αθώων; Έχει εθνικότητα; Ας πούμε ένα ηχηρό ΟΧΙ σ’ αυτό και ας μάθουμε να θρηνούμε με τον ίδιο τρόπο όταν π.χ. σκοτώνονται Γάλλοι από τρομοκράτες και όταν βομβαρδίζεται νοσοκομείο των Γιατρών χωρίς σύνορα στο Αφγανιστάν από αμερικανικές δυνάμεις.