«Κάποιοι με λένε Συνειδητότητα…».

 

Με μόνο κίνητρο τη δίψα για απαντήσεις, καθόταν όλη νύχτα και συλλογιζόταν. Μια γλυκιά αναστάτωση επικρατούσε μέσα της. Σκέψεις κλωθογύριζαν στο μυαλό της, με μία συγκεκριμένη πάντα να κυριαρχεί: «Πώς μπορώ να ελέγξω αυτά που κάνω»;

Είχε συχνά τέτοιους προβληματισμούς, μα κάθε φορά σταματούσε την αναζήτηση απαντήσεων στο σημείο που τα πράγματα γίνονταν πολύ δύσκολα· εκεί που έβλεπε αδιέξοδο (Στην ουσία, είχε απλώς φτάσει στην άκρη της ζώνης άνεσης και δεν είχε το θάρρος να πατήσει πέρα απ’ το όριό της).

Μια φωνή διέκοψε τις αναζητήσεις της· μια φωνή γυναικεία χωρίς παρουσία.

«Δε θα καταφέρεις τίποτα αν δεν ξεχάσεις πρώτα αυτά που θεωρείς ότι ξέρεις. Για να μάθεις, πρέπει πρώτα να απο-μάθεις».

«Ποια είσαι εσύ; Πού είσαι; Από πού μου μιλάς»;

«Όταν έρθει η ώρα, θα καταλάβεις. Τώρα θες ένα στοιχείο που θα βοηθήσει στην απορία σου»;

«Εννοείται»!

«Είσαι σίγουρη»;

«Γιατί να μην είμαι»;

«Συχνά ζητάτε απαντήσεις εσείς οι άνθρωποι χωρίς να σκέφτεστε ότι δεν είναι πάντα σίγουρα βολικές. Κι έπειτα, είναι και το άλλο».

«Ποιο άλλο»;

«Μετά την απάντηση, πρέπει να πάρεις και μια απόφαση. Η απόφαση συνοδεύεται από κέρδος και κόστος και έχει πάντα κάποιες συνέπειες. Οι συνέπειες φέρνουν ανάληψη ευθύνης».

«Σαν ντόμινο είναι αυτό. Το ένα σκουντάει το  άλλο, ε»;

«Ακριβώς. Άκου τώρα και για ένα άλλο ντόμινο. Είναι εκείνο το στοιχείο που θα βοηθήσει στην απορία σου. Είσαι έτοιμη»;

«Ναι»!

«Φαντάσου 3 τεράστια πλακίδια από ντόμινο εδώ μπροστά σου. Το ένα γράφει «Τρόπος Σκέψης», το άλλο «Συναίσθημα» και το τρίτο «Δράση». Τώρα “δες” τον εαυτό σου να σπρώχνει το πρώτο που ρίχνει το δεύτερο και εκείνο με τη σειρά του κινεί το τρίτο. Πώς αλλιώς θα το περιέγραφες αυτό»;

«Δεν  ξέρω».

«Αν ξεκινούσες με το ‘όπως’ και έκανες τις λέξεις στα πλακίδια ρήματα»;

«Χμ. Όπως σκέφτομαι, έτσι αισθάνομαι. Κι όπως αισθάνομαι, έτσι δρω»;

«Ακριβώς. Τώρα έχεις πολλή δουλειά να κάνεις με αυτό. Εγώ θα σωπάσω αλλά αν θελήσεις, ξέρεις πού θα με βρεις».

«Δεν ξέρω. Πού πας; Φεύγεις;Δε μου είπες ποια είσαι»!

«Κάποιοι με λένε Συνειδητότητα αλλά έχω κι άλλες ονομασίες. Τι σημασία έχει όμως; Αλλού είναι το θέμα».

«Πού δηλαδή»;

«Όχι στο πώς με λένε αλλά στο αν μπορείς να με κατακτήσεις για πάντα αντί να με έχεις μόνο για λίγο τέτοιες νύχτες σαν κι αυτή».

«Πώς μπορώ να το πετύχω αυτό; Είναι στο χέρι μου; … Έι, πού είσαι; Έφυγες; Είναι στο χέρι μου; Μόνο αυτό πες μου! Είναι»;