Μεταμορφώνεσαι ή απλώς μετακινείσαι;

Ως προς τη δυάδα κίνηση-ακινησία, οι περισσότεροι άνθρωποι θα χαρακτήριζαν ως θετική την πρώτη και αρνητική τη δεύτερη. Αυτό συμβαίνει γιατί συγχέουν την ακινησία με την έλλειψη δράσης ή την παθητικότητα, ενώ δεν είναι ταυτόσημες έννοιες.

Στα διάφορα δίπολα που υπάρχουν στη ζωή μας, συνήθως διαλέγουμε -συνειδητά ή ασυνείδητα- έναν πολο και δρούμε με μια μονομανία για καιρό. Το θέμα δεν είναι να επιλέξω ένα από τα δύο άκρα αλλά να ξέρω να επιλέγω κάθε φορά όποιο σημείο της ευθείας ανάμεσά τους είναι τη δεδομένη στιγμή το κατάλληλο, ώστε να ανταποκριθώ όπως αρμόζει στην εκάστοτε κατάσταση και να λειτουργήσω αποτελεσματικά. Και το κατάλληλο, δεν μπορεί να είναι το ίδιο για όλες τις περιστάσεις, γιατί δεν είναι όλες οι περιστάσεις ίδιες.

Στην καθημερινή ζωή οι άνθρωποι συνήθως τρέχουν -μεταφορικά και κυριολεκτικά- ώστε να διεκπεραιώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες υποθέσεις τους. Έτσι νιώθουν ικανοί και άξιοι. Όμως,

κατά πόσον είναι πράγματι αποτελεσματικός και ταυτόχρονα σε ευδαιμονία κάποιος που, κινούμενος συνέχεια, δεν προλαβαίνει να αντιληφθεί τι κάνει, πώς νιώθει, τι σκέφτεται, πώς δρα, πώς αντιδρά, ποιος είναι, τι μαθαίνει από τα βιώματά του;

Είμαστε συνηθισμένοι να καταπίνουμε αμάσητα πολλά από αυτά που μας σερβίρονται. Πληροφορίες, απόψεις, τάσεις και άλλα, διαπερνούν  συχνά τον «οισοφάγο» χωρίς να έχουν διασπαστεί από τα «δόντια» της κριτικής σκέψης. Έτσι έχουμε καταπιεί χωρίς επεξεργασία και το «ο επιτυχημένος είναι ο δραστήριος» και το «δραστήριος είναι αυτός που κινείται συνέχεια». Αν η ατέρμονη μηχανική κινητικότητα ήταν αυτό που τάχα έκανε κάποιον άξιο και αποτελεσματικό, τότε θα ήταν εύκολα όλοι αποτελεσματικοί.

Το θέμα δεν είναι το αυτόματο και μηχανικό 24ωρο …sprint αλλά το περιεχόμενο που δίνουμε στη δράση μας και το κατά πόσον ξέρουμε να διακρίνουμε πότε είναι απαραίτητη επιλογή η «ακινησία» για λίγο.

Όταν έρχεται η εποχή που τα δέντρα σταματούν να παράγουν καρπούς, το διάστημα αυτό τούς είναι απαραίτητο για να ξεκουραστούν, να συγκεντρώσουν πάλι «δυνάμεις», να κάνουν άλλες διεργασίες, αποσυνθέσεις, αναδομήσεις και να επανέλθουν στην …παραγωγικότητα μέσα σε ένα νέο πλαίσιο. Η φύση ξέρει ότι η κυκλική πορεία των διαδικασιών, καταλήγει σε ανάπαυλα/κλείσιμο/τέλος, για να φτάσει ξανά σε αρχή με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις. Αυτή η περιοδικότητα, η αρμονική εναλλαγή, αποτελούν κανόνα. Ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης και οι λειτουργίες του, τα βιώματά του -εξωτερικά και εσωτερικά- κάνουν -αναλογικά- κύκλους επίσης. Οι φάσεις του εναλλάσσονται και καθετί που αρχίζει, χρειάζεται φυσικά να κλείσει τον κύκλο του για να δώσει αυτό το «τέλος» το χέρι σε μια επόμενη αρχή. Δεν είναι φυσικό λοιπόν να θέλει πεισματικά να κρατήσει π.χ. μια μόνιμη κινητικότητα χωρίς ανάσα. Γιατί θα έρθει από μόνη της η φύση να φέρει με άλλο τρόπο εκείνο το απαραίτητο στάδιο ακινησίας, είτε το θέλουμε είτε όχι. Γιατί η φύση ξέρει και εξισορροπεί και γνωρίζει τη μεγάλη αξία αυτού.

Η καθημερινή δράση των περισσοτέρων δεν είναι συνειδητή. Δεν παρατηρούμε αυτά που κάνουμε. Αν παρακολουθούσαμε στ’ αλήθεια εμάς καθώς δρούμε, θα καταλαβαίναμε πότε είναι ώρα να μείνουμε στην ακινησία (και στη σιωπή) και να επεξεργαστούμε πληροφορίες, αντιδράσεις, συναισθήματα, σκέψεις, βιώματα. Λειτουργώντας αυτόματα στο μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς μας, δεν προλαβαίνουμε να «δούμε». Αυτό συνήθως οδηγεί σε ταραχή, άγχος, συγκρούσεις εντός και εκτός και μια ατμόσφαιρα αποπνικτική, με το θυμικό να κρατά τα ηνία.

Κι ύστερα καθόμαστε και διαβάζουμε τρόπους να μειώνουμε το άγχος, ψάχνοντας σε άρθρα και βιβλία. Αντί να ψάξουμε εντός. Αντί να στρέψουμε την προσοχή στο μέσα  μας. Αντί να ακούσουμε πραγματικά τον Εαυτό μας που, αν τον αφουγκραζόμαστε,  θα ξέρουμε σε κάθε στάδιο τη στάση που αρμόζει να κρατήσουμε.

Συνήθως στο τέλος καταλήγουμε μοιρολατρικά σε ένα «Τι να κάνουμε; Έτσι είναι η ζωή». Ε, δεν είναι έτσι η ζωή. Έτσι είναι αυτό που νομίζεις ως ζωή, Συνταξιδιώτη. Παρατήρησέ την απροκατάληπτα και ίσως τη δεις πραγματικά.

Η δραστηριότητα απλώς μετακινεί. Η πραγματική δράση -που μπορεί να υπάρχει ακόμα και σε δημιουργική ακινησία-, μεταμορφώνει.

Αντί να τρέχεις ασταμάτητα και να δρας μηχανικά, μόχθησε να γίνεις συνειδητός.

Αντί να μετακινείσαι, μεταμορφώσου.