Κοινωνιοραντάρ

Πρόοδος και οπισθοδρόμηση βαδίζουν χέρι-χέρι.
Της νόησης το κέρμα δύο όψεις έχει.
Ανθρώπινο κι απάνθρωπο μοιάζει το τοπίο.
Της κοινωνίας η σκηνή, είναι σαν να έχει σκηνοθέτες δύο.
Ιοί αληθινοί, όπως και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.
Οι κρίσεις έχουν πάντα εκείνους που θησαυρίζουν.
Smartphone και laptop είναι βήματα προς τα εμπρός,
μα σύγχρονοι δούλοι στην Αφρική βγάζουν γι’ αυτά κοβάλτιο.
Καταρράκτες πληροφόρησης, πόρτες ορθάνοιχτες στο διαδίκτυο.
Μ’ ελευθερία του λόγου μοιάζει, μα να είσαι Ασάνζ είναι επικίνδυνο.
Ο δήμος κρατεί και επιλέγει εκπροσώπους
που μετασχηματίζονται σε έμμεσους τραμπούκους πρώτους.
Κάποιοι αστυνομίας εκπρόσωποι ξερνούν απωθημένα.
Αδυναμία διάκρισης ορίων, σπασμένα «φρένα».
Δεν είμαστε αμέτοχοι καημένοι παρατηρητές.
Η κοινωνία είμαστε εμείς, υπεύθυνοι συν-μετέχοντες.
Αν ένα δάχτυλο μου δείχνει πού θέλει να εστιάζω,
εγώ θα βλέπω το πιο ευρύ, το ανοιχτό το πλάνο.
Γύρω απ’ το δέντρο που καίγεται, υπάρχει κι ένα δάσος.
Επεκτείνοντας το πλαίσιο, πιο ψύχραιμα θα δράσω.
Το εύρος της αντίληψης, εγώ το καθορίζω,
όχι εκείνος που χαίρεται τη Σκέψη όταν κοιμίζω.
Ολιγαρχία, monopoly στον παγκόσμιο τον χάρτη.
Ξέρουμε τι χρειάζεται· να βγούμε από την πλάνη.
Κριτική σκέψη, ενδοσκόπηση, θέληση και ευθύνη,
συμβάλλουν σ’ επανάσταση που υπερβαίνει την οδύνη.
Χωρίς την έσω ανάταση, ο κόσμος δεν αλλάζει.
Μια μινιατούρα της κοινωνίας μες στον καθένα βράζει.
Πρώτα οφείλω να εργαστώ για διεύρυνση δική μου,
συμβάλλοντας σ’ επέκταση συνείδησης της φυλής μου.
Όσο με βλέπω ως αμέτοχο σε όσα εκτός συμβαίνουν
διχόνοια και σύγχυση την κοινωνία μαραίνουν.
Ένα είναι το συλλογικό, φτιαγμένο από μονάδες.
Εσύ κι εγώ είμαστε αυτές· εξελισσόμενες ενάδες.
Επιθυμίες και θυμικό δεν φέρνουν αρμονία.
Θέλουν και το λογιστικό να κρατάει τα ηνία.
Ας γίνει αυτό ο οδηγός, ας κρίνω τα στοιχεία
που ολημερίς σερβίρονται από οθόνες και ηχεία.
Ας διυλίσω, ας κρατώ μονάχα την ουσία,
ας ξεχωρίσω το χειριστικό γαρνίρισμα απ’την πληροφορία.
Της κοινωνίας το ραντάρ δεν είναι για απόσυρση.
Η γκρίνια κι η απαξίωση δεν φέρνουν την ανόρθωση.
Δεν είναι επισκευή αυτό που το είδος μας χρειάζεται,
η λύση που αλλού ζητά, στα μέλη του εδράζεται.
Κάθε ατομικό ραντάρ επεκτείνοντας το εύρος,
το σύνολο θα επουλωθεί ανιχνεύοντας πιο «έξω».
Μα αυτό το έξω είναι αλλιώς, δεν είναι κάτι ξένο·
είναι το άνω που μέσω γέφυρας συνδέεται με το έσω.