Αναδόμηση

Από νωρίς δομείς ασυνείδητα και
σταδιακά εσένα·
ένα αντίστροφο παιχνίδι Jenga.
Κομμάτι, κομμάτι ο πύργος διαμορφώνεται,
με παρεμβολές πολλές·
πολυάριθμοι χτίστες.
Μια φωνή ψιθυρίζει κάποτε για τα
αταίριαστα κομμάτια εδώ κι εκεί·
αυτός ο πύργος δεν είναι ακριβώς εσύ.
Στην ώρα την κατάλληλη, αρχίζεις
την αποδόμηση·
αυθόρμητα ή από παρόρμηση.
Νέα παρτίδα Jenga ξεκινά, κανονικής κατεύθυνσης·
θυμωμένη, στιβαρή ή μουδιασμένη η αίσθηση.
Κάποια κομμάτια δεν είναι εύκολο
να τα αποχωριστείς·
μίξη πόνου και ανακούφισης.
Από θεοφάνεια σε θεοφάνεια, της ελευθερίας
ο δρόμος γίνεται μονός·
ολοκληρωτική κατεδάφιση η μόνη οδός.
Θρηνείς πάνω απ’ του κάποτε ναού
σου τα ερείπια·
ήταν εσύ για χρόνια πολλά.
Πίσω, σε ηλικίες μονές ψάχνεις
για τις αιτίες·
στους τότε χτίστες δίνεις τις ευθύνες.
Κάπου μεσ’ τα χαλάσματα, ένα έγγραφο με την
υπογραφή σου διακρίνεις·
σταματάς να επικρίνεις.
Γράφει πως και ως ενήλικας έδινες
συγκατάθεση·
γροθιά στα σωθικά σου η αποκάλυψη.
Μα ξάφνου η οπτική διευρύνεται και βλέπεις
πάλι τα χαλάσματα·
τέρμα τα φαντάσματα.
Συνειδητοποιείς ότι έχεις την ευκαιρία να
γίνεις ο μοναδικός σου χτίστης·
αυτόνομος, υπεύθυνος στοχαστής.
Η παρτίδα Jenga ξεκινά ξανά, συνειδητά
αντίστροφη αυτή τη φορά·
ένας εαυτοδημιουργός γεννιέται (ή θυμάται ξανά).