«Ο Τάδε είναι χειριστικός» ακούω συχνά.
Δεν είναι χειριστικός την ώρα που εκδηλώνει τη συμπεριφορά.
Εκείνη τη στιγμή, αυτή είναι απλώς μια συμπεριφορά.
Εν δυνάμει χειριστική, ίσως.
Αλλά όχι χειριστική.
Γίνεται χειριστική τη στιγμή που κάποιος άλλος ή κάποιοι άλλοι «κουμπώνουν» πάνω σε αυτή τη συμπεριφορά τη δική τους και αποδέχονται να τους χειριστεί αυτός ο κάποιος (που μαζί είναι και ο εαυτός τους) λόγω κάποιας εσωτερικής ανάγκης, ενός φόβου, μιας έλλειψης.
Οι καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται περισσότεροι του ενός άνθρωποι, συν-δημιουργούνται.
Υπάρχει χειριστικότητα επειδή αφηνόμαστε στο να μας χειριστούν.
Αν η συμπεριφορά μου είναι ένα κομμάτι από παζλ που βρίσκεται κάπου μόνο του (συμπεριφορά που απλώς εκφράζεται/εκδηλώνεται), είναι απλώς αυτό.
Αν έρθει κάποιος και έχει συμπεριφορά σαν κομμάτι παζλ που ταιριάζει ακριβώς στο δικό μου, τότε δημιουργούμε από κοινού την όποια εικόνα βγαίνει από τα δύο κομμάτια.
Υπάρχει συν-ευθύνη.
Και ο καθένας χρειάζεται να αναλαμβάνει το δικό του μέρος αυτής·
αυτό που τού αναλογεί.
Όχι για να γεμίζει ενοχές.
Αλλά για να στέκεται στα πόδια του μόνος του και να μην δείχνει με το δάχτυλο κάποιον άλλον ως υπεύθυνο για τη δράση του.
Για να είμαστε συνειδητοί.
Σε μια περίπτωση χειριστικότητας λοιπόν, διατηρούμε μια κατάσταση για τους δικούς μας εσωτερικούς λόγους και θα αλλάξουμε τη στάση μας όταν είμαστε έτοιμοι. Δεν πειράζει. Έτσι χρειάζεται να γίνονται αυτά · όταν είναι η ώρα τους.
Ας βλέπουμε όμως τα πράγματα όπως είναι.
Ας βρούμε το θάρρος να δούμε τον εαυτό μας όπως είναι.
Ας έχουμε επίγνωση.
Διότι μόνο έτσι θα εμπνευστούμε κάποια στιγμή και θα κινήσουμε τους μοχλούς που θα κάνουν τις σκοτεινές γωνιές μέσα μας να γεμίσουν σταδιακά με φως.
Κι έτσι, από στάδιο σε στάδιο, από «αυτο-διεύρυνση» σε «αυτο-διεύρυνση», θα πατάμε σ’ αυτό το σφαιρικό πεδίο εξέλιξης πιο στιβαρά, ενώ την ίδια στιγμή, θα ρέουμε πιο ανάλαφρα κι αβίαστα.
***
«He/She is manipulative» I often hear.
He/She is not manipulative at the time they manifest the behavior.
At that moment, this is just a behavior.
Potentially manipulative, perhaps. OK.
But not manipulative.
It becomes manipulative the moment others match their own behaviour with that one and accept to be manipulated by that person (who is also their self, in a way) because of an internal need, a fear, a lack.
Situations involving more than one person are co-created.
There is manipulation because we allow ourselves to be manipulated.
If my behavior is a piece of a puzzle on the table (behaviour that just manifests itself), it’s just that; a piece of a puzzle.
If someone comes along and has a behavior as a puzzle piece that fits exactly into mine, then we co-create whatever picture comes out of the two pieces.
There is co-responsibility; and everyone needs to take their own share of it.
Not to feel guilty, but to stand on their own feet and not point the finger at someone else as responsible for their action; to be conscious and self-aware.
So in a case of manipulation, we maintain a situation because of our own internal reasons and we will change our attitude when we are ready. That’s OK. That’s how these things need to be done; when it’s time.
But let’s see things as they are.
Let’s find the courage to see ourselves as we are.
Because only then will we be inspired at some point and move the «cog wheels» that will make the dark corners within us gradually fill with light.
And so, from stage to stage, from «self-widening» to «self-widening», we will walk more firmly on this spherical field of evolution, while at the same time, we will flow more lightly and effortlessly.
Ανθή Ψωμιάδου 