Ανεξερεύνητοι, ενδιαφέροντες εαυτοί
Φωτογραφία από Toa Heftiba / Unsplash
Αν ήμουν κύκλος θα κυλούσα
παίζοντας ξέγνοιαστα στο γρασίδι,
θα έρεα σ’ όλη τη γη
σ’ ένα ατέλειωτο ταξίδι.
Αυτά σκεφτόταν ένα τρίγωνο
καθισμένο σε τετραδίου σελίδα,
μιμούμενο ανθρώπων άρνηση εαυτού
για χάρη άλλου ανθρώπου που είδαν.
Ένας κύκλος έρεε σε άλλη σελίδα
και προσευχόταν με παράπονο
να κολλήσει κάπου για να ξεκουραστεί
όπως το τρίγωνο ή το τετράγωνο.
Ο μαθητής με το τετράδιο ευχόταν
να ήταν ο μπαμπάς του που έχει τέλεια εικόνα
και η δασκάλα ασφυκτιούσε στην τάξη·
ποθούσε Πανεπιστημίου “γαλόνια”.
Η γη, η επόμενη μεγαλύτερη οντότητα,
σοφή, άφοβη και χωρίς επιθυμία,
δεν ευχόταν τίποτα, αποδεχόμενη
την ευδαιμονία αλλά και τη μη-ευδαιμονία.
Ανθή Ψωμιάδου 