Αρχεία Ετικετών: κοινωνία

Πρόοδος και οπισθοδρόμηση βαδίζουν χέρι-χέρι.Της νόησης το κέρμα δύο όψεις έχει.Ανθρώπινο κι απάνθρωπο μοιάζει το τοπίο.Της κοινωνίας η σκηνή, είναι σαν να έχει σκηνοθέτες δύο.Ιοί αληθινοί, όπως και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.Οι κρίσεις έχουν πάντα εκείνους που θησαυρίζουν.Smartphone και laptop είναι βήματα προς τα εμπρός,μα σύγχρονοι δούλοι στην Αφρική βγάζουν γι’ αυτά κοβάλτιο.Καταρράκτες πληροφόρησης, πόρτεςΣυνεχίστε να διαβάζετε «Κοινωνιοραντάρ».

Τοπίο μουντό κι ανήσυχο.Πρόσωπα μουδιασμένα.Σαν κάποιος να πασπάλισε το σφαιρικό νησίμε σκόνη ανασφάλειαςπαλιά όσο κι εσύ. Νέες συνθήκες, αλλαγές,ειδικές διαδικασίες.Αξεσουάρ, συμβολισμοίμε σημασίες πολλές.Γνώμες ηχούν από παντού.Όλες υποκειμενικές. Κι εσύ στέκεις ανήμποροςστο κέντρο του κυκλώνα,με μια πυξίδα ανάστατηπου ψάχνει προορισμό.Μα, είσαι πράγματι αυτό;Εκδήλωση ανημπόριας;Ή μήπως είσαι ολόκληροςμια δύναμη, όταν θες; Το έξω δεν ελέγχεται,τίποτα δεν ορίζεις.ΗΣυνεχίστε να διαβάζετε «Μετουσίωση».

Σε διάφανη γυάλα διάλεξες να ζεις.Ως φρούριο την έφτιαξες για να προστατευτείς.Μέσα στον άκαμπτο θόλο σου θαυμάζεις την πυγμή σου·αφού όλοι είναι έξω εκεί, δεν θες πια το σπαθί σου.Τέλος οι μάχες, ο κίνδυνος, ο πόνος κι οι απειλές.Τα τέρατα που σε έψαχναν, εμπόδιο τα κόβει λες.Ομοίως με τις λήψεις σου κι η εκπομπή δυσχεραίνει.ΗΣυνεχίστε να διαβάζετε «Εσύ ο κυνηγός, εσύ και το θήραμα.».

Αλίμονο σ’ εκείνους που ζουν τρέφοντας την επιθυμία τους για εξουσία. Όσο πιο πολύ την ταΐζουν, τόσο περισσότερο πεινάει. Αλίμονο σ’αυτούς που δε συνειδητοποιούν ποτέ με ποιους τρόπους αντιδρούν στην έλλειψη. Αλίμονο σ’ εκείνους που έχουν το μαύρο κουτί του υποσυνείδητού τους ως έναυσμα για εκδίκηση, αντί για ενδοσκόπηση. Αλίμονο στους μη αυτο-κυρίαρχους. Η παρουσίαΣυνεχίστε να διαβάζετε «Αλίμονο».

Έφτασε κάθιδρη στη γραμμή τερματισμού.Καρδιά και αναπνοή ηχούσαν ρυθμικά, προσμένοντας μια φωνή να τις ακολουθήσει. Είχε κερδίσει το χρυσό μετάλλιο. Χαρά. Ικανοποίηση. Κι ένας ιδρώτας μόχθου που σαν να μην είχε σταματήσει σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας. Τέσσερα χρόνια ιδρωμένη. Η φωνή του νου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των παλμών και της αναπνοής, επαναλαμβάνοντας: Γι’Συνεχίστε να διαβάζετε ««Ιθάκες» αθλητικές…».