Τι απέγινε η κριτική μας Σκέψη;Την έχουμε βάλει για ύπνο να ξεκουραστεί για μια ζωή;Την υποχρεώσαμε να πέσει σε μόνιμη «χειμερία νάρκη»; Έχουμε ξεχάσει τη σοφία μας;Πώς τολμήσαμε να θάψουμετην κουκουβάγια της Αθηνάςσε ένα ασφυκτικό υπόγειο κλουβί; Γιατί έχουμε γίνει βαρκούλεςπου ανεμοδέρνονται από το θυμοειδές μέρος της ψυχήςκαι γίνονται έρμαια των υπόγειων ρευμάτων του επιθυμητικού;Υπάρχει […]
Ως προς τη δυάδα κίνηση-ακινησία, οι περισσότεροι άνθρωποι θα χαρακτήριζαν ως θετική την πρώτη και αρνητική τη δεύτερη. Αυτό συμβαίνει γιατί συγχέουν την ακινησία με την έλλειψη δράσης ή την παθητικότητα, ενώ δεν είναι ταυτόσημες έννοιες. Στα διάφορα δίπολα που υπάρχουν στη ζωή μας, συνήθως διαλέγουμε -συνειδητά ή ασυνείδητα- έναν πολο και δρούμε με μια […]
Η μηλιά απλώς ήταν όπως ήξερε να είναι. Μέχρι ενός σημείου είχε την ευθύνη για το μήλο. Το έθρεψε με τις λειτουργίες της και στην κατάλληλη ώρα, αυτό αποδεσμεύτηκε. Όμως εκείνο νόμιζε ότι πρέπει να γίνει ολόιδιο με τη μηλιά (Κάποιες φορές και η μηλιά είχε την ίδια άποψη γιατί κουβαλούσε κι εκείνη […]
Στης καθημερινότητας τα πελάγη, ρεύματα πάνε κι έρχονται και κάποιοι παν’ μαζί τους. Αφήνονται σαν έρμαια στην τάση των Μουσώνων. Δεν βλέπουν ό,τι γίνεται, μονάχα κάτι ώρες που η σπίθα αίφνης φώτισε, κι έτσι για λίγο είδαν. Μια σπίθα μόνη δεν αρκεί το πλάνο να διευρύνει. Θέλει κι ευθύνη, μόχθο, θέληση να ανάψει το φυτίλι. […]
Η Ευαγγελία τόλμησε να πει στη δασκάλα της «Εγώ έτσι βλέπω τον ήλιο. Μη διορθώνετε συνέχεια τις ζωγραφιές μου». Η Γιώτα τόλμησε να καταγγείλει τον σύζυγό της για ενδο-οικογενειακή βία. Ο Σταύρος τόλμησε να πει στον καθρέφτη του «Τελικά, και οι άντρες κλαίνε. Και δεν χρειάζεται να ντρέπονται γι’ αυτό». Η Νίκη τόλμησε να […]
