Μετουσίωση

Τοπίο μουντό κι ανήσυχο.Πρόσωπα μουδιασμένα.Σαν κάποιος να πασπάλισε το σφαιρικό νησίμε σκόνη ανασφάλειαςπαλιά όσο κι εσύ. Νέες συνθήκες, αλλαγές,ειδικές διαδικασίες.Αξεσουάρ, συμβολισμοίμε σημασίες πολλές.Γνώμες ηχούν από παντού.Όλες υποκειμενικές. Κι εσύ στέκεις ανήμποροςστο κέντρο του κυκλώνα,με μια πυξίδα ανάστατηπου ψάχνει προορισμό.Μα, είσαι πράγματι αυτό;Εκδήλωση ανημπόριας;Ή μήπως είσαι ολόκληροςμια δύναμη, όταν θες; Το έξω δεν ελέγχεται,τίποτα δεν ορίζεις.ΗΣυνεχίστε να διαβάζετε «Μετουσίωση».

Απ’ το «εγώ» στον εαυτό.

Εκείνη η λασπωμένη ηχώ που έρχεται από μέσα σου,υποσυνείδητος ψίθυρος έγκλειστος μέσ’ το δέρμα σου,συγχίζει όλες τις φωνές που ζουν στον νου τον υλικόκι όλα διαστρεβλώνονται, χτίζοντας ένα μπερδεμένο «εγώ».Το υλικό που μάζεψες από παρερμηνείες,από ποικίλα ερεθίσματα και γονέων αστοχίες,πλάθει ένα φίλτρο μέσα σου που όλα επηρεάζει.Δρας σαν αυτό να είσαι εσύ, έρχεται και σεΣυνεχίστε να διαβάζετε «Απ’ το «εγώ» στον εαυτό.».