Μηνιαία αρχεία: Σεπτεμβρίου 2019

  Έβλεπε το σώμα της γάτας πολτοποιημένο στη μέση του δρόμου κάθε μέρα για μια βδομάδα περίπου. Ίδια διαδρομή, ίδιο σώμα, στην ίδια θέση. Θα μπορούσε να αποφύγει ο οδηγός την πρόκληση εκείνου του θανάτου; Ίσως ναι, ίσως και όχι. Ίσως αυτό ήταν να γίνει γιατί τόσος ήταν ο χρόνος που είχε γι’ αυτό τονΣυνεχίστε να διαβάζετε «Με ή χωρίς σχήμα, συνεχίζεται…».

  Όταν η θλίψη γιγαντώνεται και δρα στρυμωγμένη στο στήθος του, όταν η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική, μια λυτρωτική ικανότητα αναδύεται από μέσα του· η ικανότητα να εστιάζει στη σιωπή, στην ησυχία που υπάρχει δίπλα στους ήχους, στο άηχο που αιωρείται παράλληλα με την οχλαγωγία. Κι όταν η έλλειψη θορύβου μέσα του διαρκεί, ντύνεται ο κόσμοςΣυνεχίστε να διαβάζετε «Στην αγκαλιά της σιγής».

Συχνά χρησιμοποιούμε όλοι φράσεις όπως «με νευρίασε», «με έκανε να κλάψω», «με εκμεταλλεύτηκε» και άλλες παραπλήσιες. Το να αποδίδουμε την ευθύνη για μία αντίδρασή μας σε κάποιον άλλον ή σε εξωτερικές συνθήκες και παράγοντες του περιβάλλοντος, είναι ένα φαινόμενο σύνηθες. Πολλές φορές γίνεται από ανθρώπους γενικά υπεύθυνους αλλά με εξίσου μεγάλη συχνότητα γίνεται και απόΣυνεχίστε να διαβάζετε «Γυαλίζεις πολυβόλο στην αυλή σου;».

Photo by Cristian Newman on Unsplash   Μεσημέρι Παρασκευής. Μπαίνω στην τράπεζα για μια δουλειά που θα χρειαζόταν περίπου τρία λεπτά παραμονής μου μπροστά στο ταμείο. Έχω τον αριθμό 258 στη σειρά εξυπηρέτησης και ο ηλεκτρονικός πίνακας με ενημερώνει ότι εκείνη τη στιγμή εξυπηρετείται το 222. Έχω δύο επιλογές: Να νευριάσω ή να αξιοποιήσω τονΣυνεχίστε να διαβάζετε «Όταν η «ουρά» στην τράπεζα μετατρέπεται σε δώρο».